Naar huis!

Donderdagmorgen vroeg uit bed. Pak Paul zet ons af bij de vertrekhal in Nabire (2 minuten rijden) en fungeert als 'oliemannetje'. Hij kent daar volgens mij iedereen en loodst ons vlot door alle formaliteiten. Op zich vind ik dit ook leuk om zelf te doen, maar iemand die het een keer allemaal voor me regelt is ook wel leuk. Als alles ingecheckt is nemen we afscheid en gaan naar de wachtruimte. Nog geen 5 minuten later kunnen we al aan boord en vliegen we naar Timika. Daar bagage weer oppikken en vanaf hier kunnen we de bagage al inchecken tot Amsterdam! We vliegen via Bali en Singapore. Tegen zessen landen we in Singapore. We hebben daar ongeveer 6 uur overstap tijd, dus besluiten we plots om toch eens te kijken of we het land niet in kunnen. Singapore is een stadstaat ter grootte van de Noordoostpolder, maar met 5,4 miljoen inwoners. Strenge regels, maar zeer strak en netjes geregeld daar! Het land in blijkt niet moeilijk te zijn, we krijgen gelijk een visum voor 90 dagen. Maar ja, wat is hier nu voor leuks te zien? We vragen het aan een mevrouw die bij de Metro rondloopt: die adviseert 'Gardens by the Bay'. Oke, doen! Een half uurtje later zitten we in een totaal andere wereld (zie foto's) Om half 11 zijn we weer terug op de supermoderne luchthaven (met vloerbedekking!!) en om 00.45 stijgen we op (26 graden Celcius) voor een vlucht van 13,5 uur naar NL (3 graden Celcius). Niels wacht ons op bij Schiphol en we gaan met de trein naar huis. Daar wacht ons een gezellig welkom, zie foto's. Elf uur 's morgens zijn we in Kapelle. Imke komt om 12 uur uit school, Marijn om half 3 en Annelinde komt om 7 uur 's avonds thuis na een dagje Lille. We zijn weer compleet!

Terugblik:

Hoe kijken Janet en ik terug op deze reis? Allereerst: dankbaar!! We hebben ongeveer 32.000 km en 45 uur 'in de lucht gehangen'. God heeft ons daarbij ieder moment bewaard. Alle dank en eer aan Hem! We hebben ontzettend veel beleefd en gezien: mooie dingen en moeilijke dingen. Het heeft ons laten zien dat we het hier in NL ontzettend goed hebben. Thuis met de kids is alles goed gegaan! Ook op reis: geen ziekte en geen ongelukken. We hebben heel, heel veel indrukken opgedaan, we zullen nog veel tijd nodig hebben om dit te verwerken. Heeft deze reis gebracht wat we ervan hadden verwacht? Ja, ik denk dat we allebei een redelijk goed beeld hebben gekregen van het werk van Pieter en Jacomien in Wamena en Pieter en Anja in Nabire. Natuurlijk hebben we niet alles kunnen zien en doen, daar was de tijd tekort voor. Wat we wel hebben gezien is dat ze daar allemaal mooi en goed werk doen. Ik kom daar zo nog op terug. Het hoofddoel van deze reis was niet om eens lekker vakantie te houden, maar om te zien, ruiken, proeven en meemaken wat onze (schoon-)broer en (schoon-)zus daar doen en hoe ze leven. En ik denk dat dat wel is gelukt. Beide bezoeken zijn in ieder geval zeer gewaardeerd, waarvoor dank!

Wat we ook al wisten, maar wat toch altijd goed is om weer mee te maken: God gaat door met Zijn werk. Dat klinkt als een cliché, maar het is echt waar. Gods Koninkrijk is groter dan 'ons clubje in Nederland' om het zo maar eens te zeggen. We zijn in Pass Valley geweest, waar het ZGG werk ooit begon. We hebben in Wamena en Nabire christenen ontmoet uit Amerika, uit Zuid-Korea, uit Australië, uit Nederland en natuurlijk ook uit Papua en Indonesië zelf die met de Heere leven en hun leven in Zijn dienst willen besteden. Vaak in moeilijke omstandigheden. Om 1 voorbeeld te noemen, zonder anderen tekort te doen, verwijs ik dan naar de gezinnen uit de VS en Australië die ik noemde in het blog 'Vliegdag met MAF'.

En dan het werk van Pieter en Jacomien en Pieter en Anja zelf. Als je nu grote succesverhalen verwacht moet ik teleurstellen. In Papua denk je niet in grote successen, maar ben je blij en dankbaar met (hele) kleine successen. Ik zal 2 voorbeelden noemen: Agu, een afgestudeerde STKIP student die samen met haar man in de achtertuin van hun kampong een kleuterschooltje is gestart: een getimmerd hokje met gras op de vloer, maar waar wel elke dag 8-10 kleutertjes komen en deze ook over de Heere Jezus horen vertellen. Of Bijbels die middels de MAF naar afgelegen dorpjes in Papua worden gebracht, waar mensen in 2017 voor het eerst een Bijbel in hun EIGEN taal hebben. Sommige Papua's hebben eerder een Samsung telefoon, dan een Bijbel in eigen taal....

Voor al het werk van beide gezinnen is geld nodig. Ik wil dit blog dan ook afsluiten met een oproep om geld te doneren. Dat is natuurlijk niet verplicht, maar wordt wel zeer gewaardeerd! Hieronder wat tips hoe dat zou kunnen:

Voor Pieter en Jacomien zelf. Zij leven 'van de krijg'. De komende tijd is er veel geld nodig voor nieuwe visa en reiskosten hiervoor. Hiervoor kan geld overgemaakt worden naar rekening NL96RABO0138908826 t.n.v. Stichting Licht op Papua (Dordrecht) o.v.v. Fam. van der Wilt. Zie ook hun website: www.wildeverhalen.blogspot.nl

Voor STKIP. Zie hiervoor de nieuwe stichting, www.karunia.org. Hier kan je zelf een project kiezen waar je voor wilt doneren.

Voor het schooltje van Agu en haar man: zij heeft materiaal nodig en dat kost geld. Je mag een (klein) bedrag hiervoor overmaken naar mij, dan zorg ik ervoor dat het op de goede plek komt: NL10RABO0335092292 t.n.v. J.J. Dingemanse te Kapelle o.v.v. 'school Agu'.

Voor de MAF algemeen: zie hiervoor http://www.maf.nl

Voor Pieter en Anja zelf. Ook zij leven van de krijg. Dat kan het snelst via https://www.maf.nl/geef-aan-maf/stafwerker/pieter-anja-van-dijk  Zie ook hun Facebook pagina www.facebook.com/TFCvanDijk of https://www.maf.nl/internationale-staf/pieter-anja-van-dijk

Tot zover het blog. Dank allemaal voor het lezen en voor de positieve reacties hierop. Ik heb dat gewaardeerd!